Nr 1 - Szpitalik św Łazarza - zburzony w 1963 roku.

Nr 5 - Aktualnie (2012) sklepik spożywczy, przybudówka do nr 6. Wcześniej blaszano drewniana budka - "Fast Food".



Szpitalik św Łazarza w Oliwie. Widok z około 1908 roku.
Ze strony www.FotoPolska.pl (KC).


Róg al. Grunwaldzkej i ul. Rybińskiego. Lata 30 XX wieku. Po lewej widoczny budynek nr 515 przy al. Grunwaldzkiej.
Zbiory Piotra Leżyńskiego.


Zbudowana w 1948 roku pętla tramwajowa. Za tramwajem nr 2 serii 300 z przyczepą serii 350 wyprodukowanych w Danziger Waggon Fabrik (Facebbok 2015 rok: Jacek Punkrock) dach szpitalika św. Łazarza. Widik z około 1951 roku.   Ze strony www.FotoPolska.pl (KC).


 Szpitalik św. Łazarza. Fot. Franciszek Mamuszka. 1960 rok.
Franciszek Mamuszka, Oliwa, Gdańsk 1985.


 Szpitalik św. Łazarza. Początek lat 60. XX wieku.
Ze strony www.gdansk-oliwa.mojeosiedle.pl.

M. Kilarski, F. Mamuszka, J. Stankiewicz, Zabytki miasta Gdańska, Oliwa (wykaz zabytków wg stanu z grudnia 1956 r.), Gdańsk 1957:

SZPITAL ŚW. ŁAZARZA (Ul. Armii Radzieckiej 1). Wzniesiony w ok, 1660 r. przez opata Kęsowskiego z dawnego gotyckiego. Budynek parterowy, wewnątrz korytarz poprzeczny, z którego jest dostęp do 8 pokoików. Na osi głównej mała kapliczka, w której znajduje się ołtarzyk drewniany z 1743 r.; płaskorzeźba św. Bernarda, 5 fig. drewnianych - 2 święci. N. M. Panna, putta. Płaskorzeźbione ozdoby roślinne w stylu rokoka. Obrazy: 2 więk­sze - św. Trójca (na desce) z XVII w. i święci Joachim i Anna (na płótnie, z końca XVII w.?). 3 małe obrazki na płótnie o charakterze ludowym, z wizerunkami świętych. Haft barwny na jedwabiu z wyobrażeniem Koronacji N. M. Panny; tarcza kapy z XVII w. (?).
Wszystkie pomieszczenia sklepione. Nad wejściem od północy tabliczka z datą 1742 (remont), nad nią ślad po obrazie przedstawiającym św. Łazarza. Stare okucia drzwi wejściowych. Od południa przylega do budynku ogródek, otoczony starym murem barokowym. Szpital pełni swą funkcję nieprzerwanie po dzień dzisiejszy.


Zobacz: "Szpitalik oliwski", Dziennik Bałtycki z 15. 02. 1959 r.:

   W Oliwie, tuż koło pętli tramwajowej znajduje się niski, nakryty czterospadowym dachem, murowany budynek szpitalika - przytułku, który ze względu na wiek i funkcję, jaką pełnił od prawie 300 lat, jest b. rzadkim, jeśli nie jedynym przykładem tego rodzaju architektury na Pomorzu.

F. Mamuszka, J. Stankiewicz, Oliwa dzieje i zabytki, Gdańsk 1959, s. 79-80:

Zobacz: "W obronie cennego zabytku", Jantarowe Szlaki, styczeń-luty 1962 r.:

   W prasie gdańskiej, a także warszawskiej zamieszczone zostały niepokojące notatki, iż w związku z przebudową arterii drogowej Gdańsk – Gdynia, powzięta została decyzja zburzenia liczącego ok. 300 lat, zabytkowego szpitalika – przytułku dla starców, położonego przy wymienionej linii komunikacyjnej obok znanego parku w Oliwie.

Polecamy obszerny artykuł Tadeusza T. Głuszko opublikowany w dwumiesięczniku "30 dni" nr. 1-2 (105-108) z 2013 r. pt. "Był kiedyś dom Łazarza w Oliwie".

Facebook 09. 2015 r.:
Barbara Stankiewicz: Szpitalik "zniknął" pod drugą nitką jezdni w latach 1964/65. Z oryginalnej starej zabudowy została figurka widoczna na fotce. I jeszcze dodam, że w latach 1956-1960 w szpitaliku mieszkały staruszki, którym moja wspaniała koleżanka-harcerka nosiła codziennie w "blaszance" zupę z karitasu mieszczącego się w domu parafialnym katedry przy małej bramce...Zapamiętałam wilgotny półmrok, ciszę , kapliczkę po prawej stronie, malutkie cele i wdzięczny uśmiech zgarbionej pensjonariuszki przejmującej parującą sytością strawę.....