Roczniki Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Rocznik trzydziesty trzeci. Toruń 1926, str. 360.
Źródło: .
Przekazał Piotr J. Bochyński.
LX.
OLIWA.
Na średniej wieży tutejszego poklasztornego kościoła, wznoszącej się tam, gdzie się schodzą dwie poprzeczne nawy, wisiało dawniej 6 dzwonów, odznaczających się pięknym i doniosłym głosem. Największy z nich został r. 1637 za czasów opata Grabińskiego przez Gerharda Benningka w Gdańsku ulany, drugi ulał r. 1753 Jan Gotfryd Anthony, trzeci pochodził z r. 1857. Te drugie były tylko małe. Roku 1887 zostały przez Colliera w Gdańsku trzy nowe dzwony ulane.
O tutejszych dzwonach podaje kronika klasztorna jeszcze następujące wiadomości. Roku 1599 sprawił konwent dla nowej wieży kościoła 4 dzwony, z których jeden ważył 8 ctn., drugi 6, trzeci 4, czwarty zaś 2 1/2 ctn. Przed ukończeniem wieży zawieszono je na cmentarzu. Roku 1604 zostały trzy dzwony przez sufragana włocławskiego Franciszka Łońskiego poświęcone i to duży dzwon na cześć Najśw. Marji Panny, tytularnej patronki kościoła, drugi na cześć św. Jana Chrzciciela, trzeci na cześć św. Benedykta. R. 1637 poświęcił opat Jan Grabiński dwa nowe dzwony, jeden na cześć św. Krzyża, drugi dla wieży wznoszącej się nad sypialnią braci laików na cześć św. Bernarda.
Podczas wojny zarekwirowały władze niemieckie jeden z tutejszych dzwonów. R. 1922 nabyto w miejsce jego nowy dzwon, który w niedzielę 27 sierpnia tegoż roku przez ks. proboszcza Behrendta poświęcony został.
|
